ഇന്ത്യയുടെ വീണ്ടെടുപ്പ് പൗരസമൂഹത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം – ഡോ. ഫ്രേസർ മസ്‌കർനാസ് എസ്.ജെ
2024-ലെ പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പും അതിനുമുമ്പു 2023-ൽ നടന്ന കർണാടക സംസ്ഥാന തിരഞ്ഞെടുപ്പും വ്യക്തമാക്കുന്നത്, പൗരസമൂഹം ഉത്തരവാദിത്വം ഏറ്റെടുത്താൽ മാത്രമേ ഇന്ത്യയിൽ ജനാധിപത്യത്തിന് നിലനില്പുള്ളൂ എന്നാണ്. പൂർണമായും വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പരമ്പരാഗത സ്തംഭങ്ങൾ തകരുമെന്നത് വ്യക്തമാണ്.
2014 മുതൽ, മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങൾ സർക്കാരിനെ വിമർശിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ പുതിയ ഉടമസ്ഥർ ഉൾപ്പെടെ വിവിധ സ്രോതസ്സുകളിൽനിന്ന് സമ്മർദം നേരിട്ടു. ഈ സമ്മർദത്തെ ചെറുത്തുനിന്ന മാധ്യമ സ്ഥാപനങ്ങൾ പല കാരണങ്ങളാൽ റെയ്ഡിന് വിധേയമാക്കപ്പെട്ടു. അനുസരിക്കാത്ത മാധ്യമപ്രവർത്തകരെ രാജിവയ്ക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുകയോ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയോ ജയിലിലടയ്ക്കുകയോ ചെയ്തു. ഇത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഒരു സ്തംഭത്തിനേറ്റ കനത്ത പ്രഹരമാണ്.
അതിവേഗം തകർന്ന രണ്ടാമത്തെ സ്തംഭം കേന്ദ്ര അന്വേഷണ ഏജൻസികളാണ്. മുഖ്യമന്ത്രിമാർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രതിപക്ഷ രാഷ്ട്രീയക്കാരെയും സർക്കാർ നടപടികൾക്കും നയങ്ങൾക്കുമെതിരെ വിയോജിപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർത്തകർ, പ്രഫസർമാർ, അഭിഭാഷകർ എന്നിവരെയും നിര്ദാപക്ഷിണ്യം പക്ഷപാതപരമായി നടപടി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഈ ഏജൻസികൾ ഭരിക്കുന്ന സർക്കാരിന്റെ അനുസരണയുള്ള ഉപകരണങ്ങളായി മാറിയെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെടുന്നു. അത്തരം പ്രതികൂലമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ, അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യവും സഹവാസസ്വാതന്ത്ര്യവും അപകടകരവും ചില സമയങ്ങളിൽ അസാധ്യവുമായിത്തീരുന്നു.
ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മൂന്നാമത്തെ തൂൺ പാർലമെന്റാണ്. അത് ദേശീയപ്രാധാന്യമുള്ള എല്ലാ വിഷയങ്ങളിലും ശക്തമായ ചർച്ചകൾക്ക് അവസരമൊരുക്കുന്നു. ഭരണകക്ഷിയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും നയങ്ങളെയും നയപരമായി എതിര്ത്ത്വ ജനങ്ങളുടെ ശബ്ദമായി പ്രതിപക്ഷം പ്രവർത്തിക്കുന്നു. നയപരമായ വിഷയങ്ങളിൽ സമഗ്രമായി ചർച്ചചെയ്യാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം പാർലമെന്ററി കമ്മിറ്റികൾക്കാണ്. എന്നിരുന്നാലും, കഴിഞ്ഞ ലോക്സഭയിൽ, ചർച്ചകൾ വളരെ പരിമിതമായിരുന്നു. ശബ്ദവോട്ടിലൂടെയും ചിലത് പ്രതിപക്ഷ അംഗങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യമില്ലാതെയും
എല്ലാ വിഷയങ്ങളിലും ശക്തമായ ചർച്ചകൾ വ്യവസ്ഥചെയ്യുന്ന പാർലമെന്റാണ് മൂന്നാമത്തെ സ്തംഭം. ഭരണപക്ഷത്തിന്റെ നടപടികൾക്കും നയങ്ങൾക്കുമെതിരെ ജനങ്ങളുടെ ശബ്ദമായി പ്രതിപക്ഷം പ്രവർത്തിക്കുന്നു. നയപരമായ പ്രധാനവിഷയങ്ങളിൽ സൂക്ഷ്മമായി ചർച്ച നടത്താനുള്ള ചുമതലയാണ് പാർലമെന്ററി കമ്മിറ്റികളെ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, കഴിഞ്ഞ ലോക്സഭയിൽ, പ്രധാന നയപരമായ കാര്യങ്ങൾ ശബ്ദവോട്ടോടെ പാസാക്കുകയും പുതിയ മൂന്ന്‍ ക്രിമിനൽ നിയമങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ ചിലത് പ്രതിപക്ഷ അംഗങ്ങളുടെ ഒരു വലിയ വിഭാഗത്തിന്റെ അഭാവത്തിൽപ്പോലും പാസാക്കുകയും ചെയ്തു. കഴിഞ്ഞ 5 വർഷമായി പാർലമെന്റ് ജനാധിപത്യപരമായി പ്രവർത്തിച്ചുവെന്ന് ശരിയായ അർഥത്തിൽ ആരും പറയില്ല – ജനാധിപത്യത്തിനേറ്റ കനത്ത പ്രഹരമായിരുന്നു അത്.
ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അവസാന കോട്ടയാണ് ജുഡീഷ്യറി. എന്നാൽ ഭരണകക്ഷിയുടെ പല വിമർശകരും വിശ്വസിക്കുന്നത് അത് സ്വന്തം വിശ്വാസ്യതയെ തുരങ്കംവയ്ക്കുകയും ഈ പ്രക്രിയയിൽ സ്വയം അപകീർത്തിപ്പെടുകയും ചെയ്തു എന്നാണ്. ഇലക്ടറൽ ബോണ്ട് വിഷയത്തിൽ സുപ്രിംകോടതി വിധിയല്ലാതെ സർക്കാരിനെതിരെ കാര്യമായ കേസുകളൊന്നും അടുത്ത കാലത്തായി വന്നിട്ടില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള ഭരണഘടനാപരമായ അവകാശം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി ആക്ടിവിസ്റ്റുകൾക്ക് ജാമ്യംനല്കുന്ന നിർണായകവിഷയത്തിൽ, യു.എ.പി.എ, പി.എം.എൽ.എ പോലുള്ള നിയമങ്ങൾ സർക്കാരിന്റെ താത്പര്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായി ആയുധമാക്കിയത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. സർക്കാരിന്റെ ആരോപണങ്ങളെ മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കി വിയോജിക്കുന്നവരെ വർഷങ്ങളോളം തടവിലിടുന്നത് തടയുന്ന തരത്തിൽ ഈ നിയമങ്ങൾ സുപ്രീംകോടതിപോലും വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടില്ല. അധികാരികളിൽനിന്ന്‍ അനീതി അനുഭവിക്കുന്ന പൗരന്മാർക്ക് ജുഡീഷ്യറി ഒരു ഫലപ്രദമായ മാർഗമാണോ?
ഭാഗ്യവശാൽ, അഞ്ച് വർഷത്തിലൊരിക്കൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നു, മറ്റു ജനാധിപത്യ സംവിധാനങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിൽപ്പോലും, ഭരണകക്ഷിയെ ഉത്തരവാദിയാക്കാൻ പൗരന്മാർക്ക് ഇത് അവസരം നല്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ രാഷ്ട്രീയപ്രക്രിയ രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികൾക്ക് മാത്രം വിട്ടുകൊടുത്താൽ പോരാ, കാരണം ഒരു തുല്യമായ കളിസ്ഥലം ഇപ്പോൾ ലഭ്യമല്ല.
യഥാർഥമോ കെട്ടിച്ചമച്ചതോ ആയ ചില കുറ്റങ്ങൾക്ക് കേന്ദ്ര ഏജൻസികൾ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയ പ്രതിപക്ഷ രാഷ്ട്രീയക്കാർക്ക് ഭരണകക്ഷി ഒരു ‘വാഷിംഗ് മെഷീൻ’ ആയി പ്രവർത്തിച്ച വഞ്ചനാപരമായ രീതി പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികളുടെ വമ്പിച്ച പോരായ്മയായിരുന്നു. പല സന്ദർഭങ്ങളിലും, പാർട്ടി മാറുന്നത് രാഷ്ട്രീയക്കാരെ എല്ലാ കുറ്റങ്ങളിൽനിന്നും വെറുതെ വിടുന്നതിൽ കലാശിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന്, മുംബൈയിൽ, ലോക്‌സഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് തൊട്ടുമുമ്പ് പാർട്ടിമാറിയ ഒരു രാഷ്ട്രീയക്കാരൻ മാധ്യമങ്ങളോട് തുറന്നുപറഞ്ഞു, താനും ഭാര്യയും അറസ്റ്റ് ഭീഷണി നേരിടുന്നതിനാലാണ് അങ്ങനെ ചെയ്തതെന്ന്.
വോട്ടർമാരുടെ പേരുകൾ നീക്കം ചെയ്തതും (മുൻ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കാർഡുകൾ കൈവശം വച്ചിരുന്നവരടക്കം) കൂടാതെ മത പ്രീണനത്തിലൂടെ മാതൃകാ പെരുമാറ്റച്ചട്ടം വ്യക്തമായി ലംഘിച്ച ഭരണകക്ഷിയുടെ പ്രധാന പ്രചാരകർക്കെതിരെ ഫലപ്രദമായ നടപടിയെടുക്കാത്തതും ഉൾപ്പെടെ നിരവധി കാരണങ്ങളാൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷനുതന്നെ ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിശ്വാസ്യത നഷ്ടപ്പെട്ടു. ജനാധിപത്യം നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധി മനസ്സിലാക്കി, 2023-ൽ കർണാടകയിലും തെലങ്കാനയിലും പിന്നീട് 2024-ൽ ഇന്ത്യയിലുടനീളം സ്വന്തമായി നടപടിയെടുക്കാൻ സാധാരണ പൗരന്മാരെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. ലോക്‌സഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനു മുമ്പ് പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികൾ രൂപീകരിച്ച സഖ്യം ഏറക്കുറെ തകരാതെ നിലനിന്നത് അവർക്ക് ഗുണകരമായി. എന്നിരുന്നാലും, സിവിൽ സമൂഹത്തിന്റെ പിന്തുണയായിരുന്നു അവരുടെ ശ്രമങ്ങളെ ഗണ്യമായി ശക്തിപ്പെടുത്തിയത്. ഈ പിന്തുണ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, ഒരു ഭരണമാറ്റം എന്ന അവരുടെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം പൂർണമായി സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും അന്തിമഫലം അത്ര ആശാവഹമായിരിക്കില്ല.
ഇപ്പോൾ, ലോക്സഭയിൽ ശക്തമായ ഒരു പ്രതിപക്ഷം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവിടെ ഭരണകക്ഷിക്ക് സർക്കാർ രൂപീകരിക്കാൻ പാർട്ടികളുടെ ഒരു കൂട്ടുകെട്ട് രൂപവത്കരിക്കേണ്ടിവന്നു – അഭൂതപൂർവമായ നേട്ടം. മഹാരാഷ്ട്ര പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങൾ ഒരു മാതൃക സൃഷ്ടിച്ചു. വിവിധ മത, ജാതി, വംശീയ പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പൗരഗ്രൂപ്പുകൾ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയയ്ക്ക് തയാറെടുക്കുന്നതിനായി തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഒന്നിച്ചു. രസകരമെന്നു പറയട്ടെ, അവരുടെ ശ്രദ്ധ ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയെയോ സഖ്യത്തെയോ അംഗീകരിക്കുന്നതിലായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയയുടെ സമഗ്രത സംരക്ഷിക്കുന്നതിലായിരുന്നു. വ്യവസ്ഥിതിയോട് പൗരന്മാർക്കുള്ള കടുത്ത അവിശ്വാസമാണ് ഇത് കാണിക്കുന്നത്.
ആളുകളെ, പ്രത്യേകിച്ച് യുവ വോട്ടർമാരെ വോട്ടർ പട്ടികയിൽ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യിക്കുകയും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വരെ അവരുടെ പേരുകൾ നിലനില്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു ആദ്യ ദൗത്യം. പ്രത്യേകിച്ചും കർണാടകയിൽ മുസ്ലിം, ക്രിസ്ത്യൻ ന്യൂനപക്ഷ സമുദായാംഗങ്ങളുടെ പേരുകൾ നീക്കം ചെയ്തതായി ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടിരുന്നു. മുഖ്യതിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഓഫീസർക്ക് നൽകിയ അപ്പീലിന്റെ ഫലമായി ഈ പേരുകളിൽ ചിലതെങ്കിലും പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിന് കാരണമായി. കർണാടക അനുഭവത്തിൽ നിന്ന് പാഠങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട്, രാജ്യത്തിന്റെ മറ്റു പ്രദേശങ്ങളിലെ പൗരന്മാരും ജാഗ്രത പുലർത്തുകയും ഓൺലൈൻ വോട്ടർ പട്ടികയിൽ അവരുടെ വിശദാംശങ്ങൾ പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്തു. വോട്ടിംഗ് ദിനത്തിൽ നഗരത്തിൽ തങ്ങാൻ ആളുകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക പോളിംഗ് ബൂത്തുകളിൽ എത്താൻ അവരെ സഹായിക്കുക എന്നതായിരുന്നു മറ്റൊരു വെല്ലുവിളി, പ്രത്യേകിച്ച് മെയ് മുതൽ, അവധിക്കാലമായതിനാൽ, പലരും യാത്രകൾക്കായി ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.
ആത്യന്തികമായി, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ചിന്തനീയമായ ചർച്ചകളിലും മുഖാമുഖം ചർച്ചകളിലും ഏർപ്പെടുന്നത് വോട്ടർമാരുടെ മനസ്സാക്ഷിയെ ബോധവത്കരിക്കാൻ സഹായിച്ചു. ജനാധിപത്യം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാനും ജി.ഡി.പി വളർച്ചയെക്കാൾ സാർവത്രിക തൊഴിലവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ച് കൂടുതൽ തുല്യമായ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ പരിപോഷിപ്പിക്കാനും പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരായ രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികൾക്ക് വോട്ടുചെയ്യാനും അവരെ സഹായിച്ചു.
vമഹാരാഷ്ട്ര പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങൾ അവരുടെ വരാനിരിക്കുന്ന നിയമസഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് തയാറെടുക്കുകയാണ്. ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിനും ജാതി-മത ഭേദമന്യേ എല്ലാ പൗരന്മാരെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഇന്ത്യ എന്ന ഭരണഘടനാപരമായ കാഴ്ചപ്പാട് സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിനും സജീവമായും ക്രിയാത്മകമായും സംഭാവന നല്കാൻ സിവിൽ സമൂഹവും തയാറാണ്.
