പ്രത്യുപകാരത്തിന്റെ കാലം -വൈക്കം മുരളി
റഷ്യന്‍ കവി ഗെന്നാഡി ഏയ്ഗിയുടെ കവിതയുടെ അനന്തമായ പ്രകാശധാരകള്‍ തേടുന്ന ഒരു സമാഹാരമായ ടൈം ഓഫ് ഗ്രാറ്റിറ്റിയൂട് എന്ന അസാധാരണ പുസ്തകത്തിന്റെ വായന.
വെളിച്ചത്തിനുള്ളിലെ വിശ്വാസ പൂര്‍ണ്ണിമയ്ക്ക് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ കാലം രാത്രിയാണ്. ഈ വാക്കുകള്‍ മഹാനായ ഗ്രീക്ക് ചിന്തകന്‍ പ്ലേറ്റോയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മികച്ച റഷ്യന്‍/ഷുവാഷ് കവിയായ ഗെന്നാഡി ഏയ്ഗിയുടെ (Gennady Aygi) പ്രത്യുപകാരത്തിന്റെ കാലം (Time of Gratitude) എന്ന കാവ്യസമാഹാരത്തെ പ്ലേറ്റോയുടെ വാക്കുകളോട് ബന്ധപ്പെടുത്തി വായിക്കുന്നത് മികച്ച അനുഭവമായിരിക്കും. 1976-77 കാലഘട്ടത്തില്‍ കവി എഴുതിയ ഒരു കാവ്യപരമ്പരയായിത് (cycle of poems) ലോകസാഹിത്യ സീമയിലേക്ക് കടന്നുവരുന്നു. ഈ കാലഘട്ടം കവിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ദുരന്തപൂര്‍ണമായ കറുത്ത കാലഘട്ടമായിട്ടാണ് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്. കവിയും ഉത്തമമിത്രവുമായിരുന്ന കോണ്‍സ്റ്റാന്റിന്‍ ബോഗാടിറേവിന്റെ രാഷ്ട്രീയ കൊലപാതകം ഏയ്ഗിയെ വല്ലാതെ തളര്‍ത്തിക്കളഞ്ഞിരുന്നു. ആകെ തകര്‍ന്ന ഒരു മാനസികനിലയ്ക്കുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ഏയ്ഗി എഴുതിയ കവിതകളും ലേഖനങ്ങളും ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുകളുമെല്ലാം ഒരു മികച്ച സമാഹാരമായി പുറത്ത് കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നത് അമേരിക്കയിലെ ന്യൂഡയറക്ഷന്‍സ് പ്രസാധകരാണ്. ഒരു കവിയെന്ന നിലയില്‍ ഏയ്ഗി ഒരിക്കലും ഉത്കണ്ഠയുടെ സ്വാധീനത്തിനുള്ളിലായിരുന്നില്
ഒരു നോണ്‍ റഷ്യന്‍ റിപ്പബ്ലിക്കായ ഷുവാഷിയയില്‍ 1934-ലാണ് ഗെന്നാഡി നിക്കോളെയിവിച്ച് ഏയഗി ഒരു ഗ്രാമീണ അദ്ധ്യാപകന്റെ പുത്രനായി ജനിച്ചത്. മാതാവ് പാവപ്പെട്ട ഒരു കര്‍ഷക സ്ത്രീയുമായിരുന്നു. മോസ്‌ക്കോയിലെ സാഹിത്യ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ പഠനത്തിനുശേഷം പത്തു വര്‍ഷക്കാലം പ്രസിദ്ധമായ മാക്‌ക്കോവസ്‌കി മ്യൂസിയത്തില്‍ ജോലി ചെയ്യുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ധാരാളം കവിതകളെഴുതി നിരോധിക്കപ്പെട്ട മാസികകളില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. 1980 കാലത്തെ പെരിസ്‌ട്രോയ്ക്കയുടെ കറുത്ത നിഴല്‍പ്പാടിനുളളില്‍ റഷ്യയില്‍ കൂടുതലൊന്നും അറിയപ്പെടാതെ ഏയ്ഗി ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതം നയിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു ഷുവാഷ് കവിയെന്ന നിലയിലറിയുവാനാണ് അദ്ദേഹമേറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നത്. റഷ്യന്‍ ഭൂമികയില്‍ തനതായ ഒരിടം കണ്ടെത്തുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനേറെ കാത്തിരിക്കേണ്ടതായും വന്നു.
ഏയ്ഗിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കവിത ഒരുള്‍വിളിയുടെ പ്രതീകമായിരുന്നു. ഏറ്റവും ഗൗരവമായ രീതിയിലുള്ള ഒരു സമീപനമാണ് കവിതയോടദ്ദേഹം വച്ചുപുലര്‍ത്തിയിരുന്നത്. പക്ഷേ 1985ലെ ഒരഭിമുഖത്തില്‍ മഹത്തായ ഗദ്യത്തെ വാചിക കലയുടെ ഏറ്റവും മികച്ച രൂപമെന്നും അദ്ദേഹം വിലയിരുത്തി. കവിയെന്ന ഒരു വിശേഷണത്തിനുള്ളിലും ഒരു നോണ്‍റൈറ്റര്‍ എന്ന ഭാവമാണ് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നത്. ഇതിനുവേണ്ടി അദ്ദേഹം കത്തുകളുടെ ഒരു വലിയ കൂട്ടംതന്നെ സൃഷ്ടിക്കുവാനും തയ്യാറായി ഏതെങ്കിലുമൊരുനാള്‍ ഇത് സമാഹരിച്ച് പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുമെന്ന പ്രത്യാശ നിലനില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ സമാഹാരത്തില്‍ കവിതകള്‍ക്കൊപ്പം മികച്ച ലോകയെഴുത്തുകാരെക്കുറിച്ചുള്ള കുറിപ്പുകളും ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുകളും ലേഖനങ്ങളുമൊക്കെ ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നത് ഏയ്ഗിയുടെ എഴുത്തിന്റെ സാര്‍വ്വലൗകിക സ്വഭാവത്തെയാണ് എടുത്തു കാണിക്കുന്നത്. കാഫ്ക്കയും പോള്‍സെലാനുമൊക്കെ എഴുത്തിലേക്കു കടന്നുവരുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യവും നാം തിരിച്ചറിയേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്. റഷ്യക്കു പുറത്തുള്ള ഏയ്ഗിയുടെ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള കവിതകളും ഈയൊരു സാഹചര്യത്തിലാണ് നാം വിലയിരുത്തേണ്ടത്.
റഷ്യന്‍ കവിതാ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ പ്രധാന പ്രവാഹത്തിനുള്ളില്‍പെടാതെ നില്‍ക്കുന്ന ഒന്നാണെങ്കിലും ഏയ്ഗിയുടെ കവിതകള്‍ ഷുവാസീ സംസ്‌കാരത്തിന്റെ വേരുകളിലൂന്നി നിന്നുകൊണ്ടാണ് സാഹിത്യലോകവുമായി സംവദിക്കുന്നത്. പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാന കാലങ്ങള്‍ വരെ ഒരു വാചികസംസ്‌കാരത്തിന്റെ ഭാഗമായി നിന്നിരുന്ന ഷുവാസ് കവിത യൂറോപ്യന്‍ ആധുനികതയുടെ പ്രവാഹത്തിനൊപ്പം ചേരുന്നതോടെയാണ് ഏയ്ഗിയുടെ കവിതകള്‍ കൂടുതല്‍ വായനക്കാരിലേക്കെത്തിച്ചേരുന്
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മികച്ച റഷ്യന്‍ പ്രതിഭകളായ പ്ലാറ്റാനോവും ഷാലാമോവും ഗദ്യശാഖയില്‍ ഷുവാഷി എഴുത്തിനെ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധേയമാക്കി. ഏയ്ഗി തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും രചനയുടെ ഗുപ്തമായ തലത്തിനുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ടാണ് സംവദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. മായ്‌ക്കോവിസ്‌ക്കിയും ക്ലെബിനിക്കോവും മാലിവിച്ചുമൊക്കെ പകര്‍ന്നുകൊടുത്ത പിന്തുണ അദ്ദേഹത്തിനു കൂടുതല്‍ ശക്തി പകര്‍ന്നുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. കവിയും നോവലിസ്റ്റുമായ പാസ്റ്റര്നാക്കുമായുണ്ടായിരുന്
